در مقالات گذشته در رابطه با تجهیزات ترافیکی موردت نیاز در عملیات جاده ای به بحث پرداختیم در این مقاله به نحوه ی علامت گذاری در عملیات جاده ای به بحث خواهیم پرداخت

 وسیله نقلیه پارک شده

اگر از وسیله نقلیه پارک شده در ابتدای محوطه کاری برای محافظت استفاده میشود و سرعت ترافیک عبوری بیشتر از 50 کیلومتر در ساعت میباشد، باید یک فاصله حداقل 5 متری بین وسیله نقلیه
و فضای کاری وجود داشته باشد و اگر سرعت، کمتر از 50 کیلومتر در ساعت میباشد، مقدار فوق به 2 متر کاهش مییابد. در این حالت “طول محدودۀ آزاد” L را از انتهای قسمت مخروطی تا جلوی وسیله
نقلیه پارک شده اندازهگیری مینمایند. اگر کارگران در حال کارکردن در عقب وسیله نقلیه باشند، باید وسیله نقلیه را طوری پارک نمود که پشت آن به سمت کار باشد، به استثنای مواردی که دور زدن ها و
گردشها ایجاد خطر مینمایند (مانند راههای یکطرفه). در این مواقع وسیله نقلیه باید طوری قرار گیرد که بدون اینکه نیاز به دور زدن داشته باشد، بتواند به آسانی وارد و خارج شود.

عرض های جاده

اگر فضای کافی برای عبور ترافیک به صورت دو طرفه وجود نداشته باشد، ممکن است که عرض خطوط حرکت را کاهش داد و یا یک طرف به طور کامل مسدود شده و کنترل ترافیک در طرف دیگر انجام پذیرد.

شروع کار

برای تعیین مقادیر T طول ناحیه انتقال (طول مخروط محافط کاری(مخروطی ترافیکی )) و D طول ناحیه هشدار اولیه ( فاصله اولین علامت تا ابتدای محوطۀ کاری)  به جداول زیر مراجعه نمایید.

نکته:
1 –مخروطهای ایمنی ( مخروطی ترافیکی ) به فاصله تقریبی 9 متر از هم قرار میگیرند.
2 -قسمت اتصال خروجی باید به جز در جایی که یک جزیره موقتی ایجاد شده است تحت زاویه 45 درجه باشد.
3 -وقتی که تمام علایم در جای خود قرار گرفتند باید یک فرد مسئول و مطلع از بین این علایم عبور کند تا (مناسب
بودن) علایم، دوباره کنترل شود.
4 -وقتی که کنترل وسایل نقلیه مستقیماً و با استفاده از علایم ایست، آهسته و یا چراغهای راهنمای سه مرحلهای و یا
علایم حق تقدم عبور صورت بگیرد، قسمت اتصال ورودی میتواند تحت زاویه 45 درجه اجرا گردد.

تعریف فضای کار و ابعاد منطقه ایمنی در مقالات پیشین ارائه گردیده است.

کار در جادههای دارای دو سواره رو مجزا

در صورتی که لازم باشد که یک خط حرکت بسته شود، باید ضمن کسب موافقت اداره راه و ترابری، موضوع به پلیس راه اطلاع داده شود.

مسدود شدن خط عبور سمت راست

این مورد در شکلهای زیر نشان داده شده است.

مسدود شدن خط عبور سمت چپ

این مورد در زیر نشان داده شده است.

مسدود شدن دو خط عبور

شکل زیر طرح علایم گذاری در یک راه چهارخطه با جداکننده وسط را که دو خط آن بسته است، نشان میدهد.

مسدود شدن سه خط عبور

شکل زیر طرح علایم گذاری در یک راه ششخطه با جداکننده وسط را که سه خط آن بسته است، نشان میدهد.

ادامه دارد …

در این پست به نمایش برخی محصولات مهم تولیدی شرکت آذین ترافیک خواهیم پرداخت.

در این ویدئو سعی شده در چند دقیقه بصورت کوتاه محصولات مهم ترافیکی و ایمنی به نمایش گذارده شود.

هنگامی که پهنای سواره رو پل از مقدار نظیر قسمتهای عادی راه کمتر باشد آن را « پل باریک » به حساب می آورند .
پهنای سوارهرو درمحل این پلها بر جریان عبور و ظرفیت راه اثر می گذارد.
در مرحلۀ اول، به نظر می رسد که تجدید بنا یا تعریض این پلها در برنا مۀ کار قرار گیرد، ولی این چاره جویی مطلوب در موارد زیادی با موانع و تنگناهای فنی و اعتباری روبه رو شده و در نتیجه استفاده از پل باریک الزام آور گردیده است.

روشهای ایمن سازی پلهای باریک

بسته به باریکی پل و وضع راه و ترافیک آن، باید به گزیده ای از اقدامات زیر متوسل شد:

-1 تعریض پیاده رو از طریق حذف پیاده رو
-2 استفاده از حفاظ ایمنی برای پل و قطعات راه طرفین آن
-3 انجام خط کشی و به کار بردن علایم و چراغ راهنمایی
-4 یکطرفه کردن پل به طور متناوب
-5 اصلاح وضع هندسی و فاصلۀ دید راه در طرفین پل
-6 ایجاد مسیر جداگانه برای وسایل نقلیۀ سنگین
-7 کنترل عوامل محیطی و حذف موجبات حواس پرتی راننده در حوالی پل
-8 ایجاد رویۀ لرزآور در طول مناسبی از طرفین پل
5 متر یا برای درصد بالای وسایل / -9 حذف خط کشی وسط در سواره روهایی که پهنای آن از 5.30 متر یا برای درصد بالای وسایل سنگین از 6 متر کمتر است.

عوامل مؤثر در حادثه خیزی پلهای باریک

میزان حادثه خیزی یک پل باریک، تنها تابع پهنای سواره رو آن نیست، بلکه عوامل دیگری هم در آن مؤثر می باشد. این عوامل عبارتند از:

1 -پهنای سوارهرو راه در دو طرف پل
2 -فاصلۀ دید در دو طرف پل
3 -پهنای کل پل
4 -درازای پل
5 -وضع افقی و ارتفاعی راه در دو طرف پل
6 -سرعت وسایل نقلیه در حوالی پل
7 -ترافیک متوسط روزانه
8 -درصد وسایل نقلیه سنگین
9 -طبقهبندی راه (اصلی یا فرعی)
10 -فعالیتهای اطراف راه و عوامل حواسپرتی رانندگان

بنابراین یک پل کم عرض مشخص، در شرایط مختلف، دارای ایمنی متفاوت میباشد و ممکن است در وضع بحرانی و خطرناک یا وضع متعارف قرار گیرد . در ادامه روشی برای تعیین میزان ایمنی پلها ارائه خواهد شد که به ویژه برای پلهای باریک، قابل استفاده است.

در ارتباط ایمنی پل با پهنای سوارهرو نتایج کلی زیر حاصل شده است:
1 -پلهایی را که دارای پهنای سوارهرو کمتر از 5.50 متر باشد، باید یک خطه تلقی کرد و برای آنها عملکرد یک طرفۀ متناوب در نظر گرفت.
2 -اگر پهنای سوارهرو پل 4.50 متر و کمتر باشد باید آن را محل خطر قلمداد کرد و بر اساس شکلهای زیر برای آن علایم هشدار دهنده در نظر گرفت.

شکلهای زیر ،نمونۀ هدایت ترافیک در پلهای باریک یکخطه را نشان میدهد . شکل اول مربوط به حالتی است که راه در طرفین پل به فاصلهای در حدود یک کیلومتر راستای مستقیم دارد .

اعلام وجود پل باریک (یکخطه یا یکطرفه) از فاصلۀ 300 متری آغاز میشود. در فاصلۀ 150 متر به پل مانده، ضمن تکرار تابلو اعلام نزدیک شدن به پل باریک، منطقۀ سبقت ممنوع نیز اعلام گردیده و علایم شبنما (به طریق مشابه در طرف راست و چپ) و اعلام حق تقدم (در طرف راست) نصب شده است.
در فاصلۀ حدود 60 متر به پل مانده خط ایست وجود دارد که در صورت وجود خودرو مقابل در روی پل باید برای آن حق تقدم قائل شد و در این محل توقف کرد تا پل آزاد شود.

در شکل دوم مسیر طرفین پل در پیچ قرار گرفته و در این طرح نمونه برای هدایت نوبتی ترافیک دو سوی پل از چراغ راهنما استفاده شده است.